Het historische Rouergue op zijn best. L'Aveyron is het enige departement in Frankrijk
dat praktisch helemaal het oude, historische Rouergue dekt. Het is een streek met vele gezichten.' je vindt er causses, oitgestrekte bossen, rotsformaties, diepe kloven en snel stromende rivieren.
Enkele jaren geleden heeft de toeristische dienst van Villefranche-de Rouergue een vierdaags wandelarrangement uitgewerkt, dat we eens wilden uittesten. De wandelmogelijkheden in de Rouergue zijn
legio. Wij beperken ons tot de westkant van de streek.
Met Najac als startpunt wandelen we eerst langs de Gorges de l'Aveyron . We passeren de oude stad Villefranche-de-Rouergue en lopen door bossen en weiden naar Capdenac of de vallei van de Lot. Het zijn vier etappes die samen 70 km lang zijn. Het oude Rouergue is overal via de bastides, wegkruisen, romaanse kerkjes en mooie kastelen.
Gorges de l'Aveyron
Voor we op pad gaan, bekijken we het stadje Najac. Het is prettig kui- eren in de smalle straatjes. Zoals alle middeleeuwse steden bestond ook Najac uit drie delen.' het deel binnen de
stadsomwalling, een hoger gelegen burcht met enkele steegjes eromheen en de buitenwijken. Het vierkantige grondplan van de bastide is hier enigszins zoek. Men moest immers rekening houden met de
geografische ligging en dus werd het een langge- rekte bastide. Het centrale punt is de Place du Faubourg of in het occitaans Place de Barry. Het is een ruim plein met een fontein en enkele
zijstraatjes die dateren uit de 13de eeuw. Als je verder klimt langs de rue du Barriou, kom je bij het versterkte kasteel, deels ru'ine uit de 12de en de 13de eeuw. In de buurt is er nog de
parochiekerk, een van de eerste gotische kerken (13de eeuw) van de Rouergue.
Onze voeten jeuken en dus starten we onze eerste etappe. Vanaf de Place de Faubourg lopen we in westelijke richting (kerk en kasteel). Wat verder is er rechts een straatje (rue de l'Iversang) waar we stoten op witrood, de routemarker n van de GR®36. We lopen door een kastanjebos. De tamme kastanjelaar werd hier waarschijnlijk in de tweede helft vm de Middeleeuwen ingevoerd. Het was de levensboom voor mens en dier in tijden van hongersnood. Na één uur steken we de brug over de Aveyron over. Deze snel stromenden rivier ontspringt in de buurt van Séverac-le-Château en mondt nabij Montauban in de Tarn uit. We hebben uitzicht op de Gorges de l'Aveyron. We verwachten diep ingesneden rotspartijen, maar het zijn beboste hellingen. Na de spoorwegbrug is er eerst een matige klim, gevolgd door een stevige bergop die ons bij het kruispunt Croix de l'Homme (431 m) brengt.
We vervolgen onze route en bereiken Monteils, waar ons een goed onthaal wacht in
hotel-restaurant "Le Clos Gourmand" en we een bezoek brengen aan de hoeve Carles die midden in het dorp ligt. De ganzen en eenden vormen de basis voor allerlei specialiteiten als 'fois gras', 'confit
de canard' en 'rillettes', die hier op de boerderij gemaakt worden.
Na goed getafeld te hebben in Monteils, starten we onze tweede etappe met Villefranche-de-Rouergue als doel. Vanaf Le Clos Gourmand gaan we linksaf voorbij de gemeentelijke wasplaats, steken een asfaltweg over en passeren een bruggetje. Overal vinden we witte mannetjes die een wandelaar met stok voorstellen en ons de goede kant uitwijzen. We lopen nu in noord- westelijke richting naar het klooster toe. Even loopt onze route nog samen met de GR®36 (14 km naar Villefranche). Hier start een korte klim door de bossen. We passeren een krui- dentuintje. Eigenlijk lopen we over een causse. In tegenstelling tot de caus- ses dieper in het zuiden zijn deze caus- ses niet zo dor. We vinden er steenei- ken die tot vier meter hoog zijn en het hoofdbestand van het bos vormen. Jeneverbesstruiken zijn er ook, maar het geheel is niet zo schraal en zelfs groen.
We passeren het dorpje Rouquette met een kasteelruïne (15de eeuw) en een aardig gotisch kerkje (15de - 18de eeuw) met een 'clocher a peigne', zoals je die wel meer in de
streek vindt. Nu volgt de groene Vallee de l'Assout, waar ooit 14 graanmolens actief waren. Nu worden er in het zuivere water forellen gekweekt.Van de appeloogst wordt nog wel eens cider gemaakt. We
naderen Villefranche-de-Rouergue. Het laatste stuk is wat vervelend en loopt door de voorsteden.
Bastides
Bastides zijn een veel voorkomend verschijnsel in de Languedoc. In de zuidwestelijke hoek van Frankrijk zijn er ruim 300. Ze hebben een vierkantig of rechthoekig stratenplan. Hun oor- sprong is wel
boeiend. Na de wanor- delijke politieke situatie aan het begin van de 13de eeuw was een nieuwe economische en maatschappelijke organisatie hard nodig. Men ging dus op zoek naar nieuwe
architectonische vormen. Deze periode viel samen met de demografische ontwikkeling. Er kwam meer welvaart onder de mensen en de bevolking groeide aan. Heel wat plattelandsmensen trokken naar de steden. Een belangrijk element bij de ontwikkeling van de
Franse bastides was de nieuwe democratische orde- ning. De bevolking werd mondig en koos zelf zijn 'consuls', een per wijk, die moesten zorgen voor de meest elementaire noden en voorzieningen. Vele
bastides dateren uit de eerste helft van de 13de eeuw. Aanvankelijk hadden deze 'villes nouvelles' een open struc- tuur, later kwamen er ter beveiliging omwallingen bij.
De bastide van Villefranche-de- Rouergue heeft haar hoekige stratenplan goed bewaard. Zij kreeg vaste vorm rond 1250. Ze werd architectonisch opgebouwd rond een vierkantig plein (Place de la Fontaine), waarrond rechte straatjes werden aangelegd die met huizen volgebouwd werden. Samen vormden ze een 'quartier' of wijk. Zo werd de hele stad als een veelvoud van vierkanten uitgebouwd. Een dergelijke rechtlijnige wijk ontstond ook rond de Place Notre-Dame. In deze smalle straatjes vind je oude huizen die dateren uit de 16de en de 17de eeuw. De Collegiale Notre- Dame dateert uit de 13de tot de 16de eeuw en heeft een prachtig kerkgestoelte.
We hernemen onze route. Omdat de buurt ten noorden van Villefranche
weinig aantrekkelijk is, nemen we een taxi naar Saint-Remy. Dat dorp ligt ten noorden van de stad aan de D 92L Vandaag wandelen we naar La Bouriatte. In Saint-Remy vinden we onze routemarkeringen
terug. Het dorp heeft een mooi kasteel (prive) en een aardig romaans kerkje. Het oudste gedeelte stamt uit het jaar 1000. Bij de restauratiewerken enkele jaren geleden werden bijbelse tekeningen
(links van het altaar) ontdekt. De oude pastoor weet er alles van en we krijgen een uitgebreide rondleiding. We lopen het dorp uit en we vinden er een landschap bestaande uit weiden en velden, vaak afgezoomd met struikachtige gewassen of stenen muurtjes. Wat verder vinden we
een preromaanse kapel met oude waterput bij een verlaten hoeve. Hier werd vroeger Notre Dame de Mauriac vereerd.
We steken de D 922 over en lopen hoog boven de vallei. Tussen Saint- Remy
en Villeneuve vinden we het trace van een oude Romeinse heirweg. We naderen Villeneuve en ook hier vinden we een rechtlijnige bastide. De kerk (11de - 14de eeuw) heeft een mooi romaans gedeelte met
merkwaardige fresco's. We lopen door de smalle straatjes, langs oude gotische huizen uit de 15de en de 16de eeuw. Ook deze bastide stamt uit de eerste helft van de 13de eeuw. Later werd de stad
versterkt met een omwalling en stadspoorten. Een van deze bouwsels is de Porte Haute (15de eeuw) met drie etages. Tussen Villeneuve en La Bouriatte lopen we opnieuw door de velden, maar er zijn ook
nog grote stukken eikenbossen. We komen zelfs een dolmen tegen. In heel de Aveyron vind je wel 700 van deze bouwsels. Op deze hoogten zweven nogal wat roofvogels als buizerds, wouwen, steenarenden, torenvalken en sperwers op zoek naar een prooi. We passeren nog een mooi kasteel en we
worden opnieuw goed onthaald in de "Auberge de la Bouriatte". Het ligt helemaal op het platteland en we nemen een duik in het openluchtzwembad.
Onze laatste etappe is landschappelijk al even mooi als de voorgaande. We keren even op onze schreden terug en vervoegen onze vertrouwde routemarkeringen. We lopen langs weiden, later door bossen. We wandelen rond Naussac en klimmen wat hoger (380 m), met mooie vergezichten op de vallei van de Cabanou. We passeren de mooie kapel Saint-Loup. Ze heeft preromaanse trekken en was van oorsprong een kluis. Wat verder is er de bron van Saint-Clair, waar mensen nog regelmatig langskomen om genezing af te smeken voor allerlei oogziekten (regard clair) of om te bidden voor mooi weer (temps clair). De laatste vier kilometer blijven landschappelijk gezien boeien. We lopen hoog boven een vallei en genieten van de panorama's. Onze route eindigt in Saint-Julien-d'Empare, we zijn hier nog zes kilometer van Capdenac in de vallei van de Lot. Het was landschappelijk en historisch gezien een prachtige tocht. Daarbij komt nog dat we op het einde van deze tochtsuggestie diverse regionale specialiteiten hebben geproefd. van Herman Van Hilst. Recreatief Wandelen Nov. 2000 n° 5
|
| Terug |
Voorheen was L'Etoile een toeristisch Hotel met een prachtig park eromheen langs de rand van de rivier Allier gelegen in La Bastide-Puylaurent tussen de Lozère, de Ardèche en de Cevennen in de bergen van Zuid Frankrijk. Kruising van de GR®70 Stevenson route, GR®7, GR®72, Le Cévenol, GR®700 Regordane Weg (St Gilles), Margeride, GR®470 Sentier des Gorges de l'Allier, Montagne Ardéchoise en veel kleine Routepaden.
Copyright©gr-infos.com (Autorisation d'utilisation uniquement à usage privé)