Familiewandeling op het Cévenol-pad

Familie Magis Het was in de tweede helft van augustus dat we besloten als gezin, met onze twee kinderen van 17 en 14 jaar, de Cévenol-route te gaan wandelen. Meteen sprak het idee om met rugzak van gîte naar gîte te trekken ons enorm aan. Voor ons was het de eerste keer. Het idee werd aangereikt door een wandelvriend, die met zijn verhalen over eerdere tochten ons enthousiasme aanwakkerde.

dag1 Maar waarheen? Dat was het eerste probleem dat moeilijk oplosbaar leek, gezien onze vele eisen: een wandeling door een land dat niet te vlak en niet te bergachtig was, waar we een redelijke kans op goed weer hadden zonder dat het te warm zou zijn; het idee van een rondwandeling sprak ons meer aan dan een lange rechte route, en bovendien wilden we absoluut niet langs (drukke) wegen lopen, zelfs niet plattelandswegen.

Al snel kwam de keuze uit op de Cévenol, een GRP-wandelroute (Grande Randonnée de Pays), die voor ons het perfecte compromis vormde: etappes van rond de 15 km per dag over gemarkeerde paden, door een nog ongerepte, beschermde natuur.

Als startpunt kozen we La Bastide-Puylaurent, waar we verbleven in L’Etoile Maison d'hôtes. Philippe, zowel gastheer als regelaar (hij doet alles!), ontvangt je alsof hij je al jarenlang kent. De accommodatie is eenvoudig maar van goede kwaliteit, de maaltijden overvloedig en niets ontbreekt, de sfeer is als thuis, en de warmte ongeëvenaard.

We gaan van start! Een opwarmer van 8 km. We vertrekken op het gemak richting Saint Laurent les Bains via de abdij Notre Dame des Neiges. Een geleidelijke klim over zo’n 6 km door licht glooiende landelijke landschappen, gevolgd door een vrij steile afdaling naar Saint-Laurent-les-Bains over 2 km, langs een oude uitkijktoren. We overnachten in de gîte «Le Chat Bleu», waar we slechts één nacht blijven.

dag2 Het echte werk begint nu. Op naar Montselgues. Het terrein is zeer heuvelachtig en het is verbazingwekkend hoe de vegetatie verandert met de hoogte en de ligging van het terrein: kastanjebossen gaan over in uitgestrekte heidevelden, die een prachtig dieppaars uitzicht bieden. Daarna volgt een rustig, landelijk landschap dat ons door de gehuchten Laval-d’Aurelle en Ourlette leidt. Verderop, halverwege, houden we een picknick bij het kristalheldere, maar ijskoude water van een rivier.

dag3 Op dat precieze moment wordt het zwaar en de daaropvolgende klim doet ons spijt krijgen van de pauze, want onze spieren zijn afgekoeld en moeten nu twee forse hoogteverschillen overbruggen: van 700 naar 1100 meter. Ons water raakt snel op, maar gelukkig komen we door Pradon, waar twee jongelui op vakantie ons heel vriendelijk van vers water voorzien. Aangekomen in Montselgues, een erg rustig dorp, worden we hartelijk ontvangen in de gîte d’étape. Daar wacht ons een stevige maaltijd (die we nuttigen samen met een echtpaar uit de Sauternais, dat dezelfde route aflegt en dat we bij de volgende etappe weer zullen treffen), gevolgd door een herstellende nachtrust.

Een lange afdaling brengt ons aan de voet van het dorp Thines, dat hoog op een rotsige top ligt. Een pauze daar doet deugd en stelt ons in staat om onze watervoorraad weer aan te vullen bij de fontein (in werkelijkheid de kraan bij de begraafplaats, waaruit zo sterk zuurstofrijk water komt dat het troebel lijkt). Daarna volgt een nieuwe klim door een bos van kurkeiken en sterk geurende zeedennen, die ons naar bijna 900 meter hoogte brengt. Daar volgen we een stuk van een oude Romeinse weg, om vervolgens af te dalen naar Dépoudent, waar meneer Chat ons verwacht in zijn gîte (slaapzaal).

Een onvergetelijke stop. Een zeer ‘rustieke’ plek met een terras onder een prieel en een adembenemend uitzicht over de vallei van de Chassezac. De zeventiger des huizes ontvangt ons oprecht hartelijk en laat ons proeven van streekgerechten zoals kip met kastanjes, een tomatensalade rechtstreeks uit zijn moestuin, kiwi’s, pruimen en zelfgemaakte wijn…

dag4 Op het programma van vandaag: dalen, een lange afdaling met soms behoorlijk steile en rotsachtige stukken. Het is niet altijd eenvoudig lopen, en op sommige plekken loop je het risico een enkel te verzwikken. Maar we zijn in ieder geval gepasseerd door Saint-Jean-de-Pourcharesse, waarvan de kerk vijf klokkentorens heeft, waarvan vier zonder klok(ken)!

dag5 Aangekomen in Chambonas, hebben we meer dan de helft van de geplande wandeling afgelegd. Daarom kiezen we ervoor om een rustdag in te lassen in dit kleine dorp, dat gedomineerd wordt door zijn kasteel. We verblijven er twee nachten in de chambre d’hôtes «Les Sources» (Gîtes de France nr. 206), voorzien van alle comfort en een zeer aangenaam zwembad. Jammer dat ze hier geen table d’hôtes aanbieden, want de eerste winkels liggen op 2,5 km afstand, in Les Vans…

Het was een goede zet om uit te rusten, want deze etappe is zwaarder. Na Les Vans klimt het meer dan 4 km lang, met een hoogteverschil van 400 meter, tot aan Brahic. Daarna daalt het weer stevig: 300 meter omlaag over 2,5 km, waarvan 150 meter in minder dan 1 km. Daar is het kleine riviertje zeer verleidelijk voor een picknick... We hebben immers al bijna 9 km gelopen. Maar, zoals eerder, is het hervatten van de tocht zwaar, zeker omdat het zeer steil omhoog gaat: 250 meter hoogteverschil over iets meer dan 1 km. Het wordt heet, en we beginnen ons zorgen te maken over ons water, we hebben nog maar één liter over (voor vier personen is dat weinig!).

Gelukkig is het ergste voorbij en krijgen we een rustige afdaling van twee kilometer. En hier bevestigt de uitzondering de regel: terwijl we tot nu toe nooit moeite hebben gehad om ons water bij te vullen, en mensen het ons soms zelfs spontaan aanboden, vragen we bij aankomst in Safrenière aan een kind dat in de tuin speelt - waar een prachtig zwembad ligt, met daarvoor een imposante 4x4 - of zijn ouders thuis zijn en of ze onze waterflessen met kraanwater kunnen vullen.

Aujac Tot onze verbazing: zijn moeder verzekert ons dat het kraanwater vervuild is, dat ze niet genoeg flessenwater meer hebben om het ons zelfs maar te verkopen, en dat het beste zou zijn om terug te gaan naar Les Vans om water te kopen! Maar natuurlijk, mevrouw, daar komen we net vandaan, we zullen wel even teruggaan…

Natuurlijk vervolgen we onze weg, die zal eindigen met een mooie klim om bij de charmante gîte van La Pauze aan te komen, waar onze gastvrouw, mevrouw De Roo, ons opwacht. Een vrouw vol energie, die haar huis met vaste hand bestuurt. Bij navraag bleek dat het kraanwater in de streek niet vervuild was. We vergeten dus onze vermoeidheid (en Safrenière) aan de rand van het zwembad, in gezelschap van de twee uiterst sympathieke honden van het huis. ’s Avonds eten we aan de table d’hôtes, die het omweg echt waard is!

Na een ontbijt dat volledig past bij het warme onthaal, zetten we onze “route” voort. Zodra we de ommuring van het domein achter ons laten, weten we hoe laat het is: dit wordt sportief! Het gaat omhoog en het gaat maar door: in minder dan 6 km stijgen we van 420 naar 880 m hoogte! Met behoorlijk pittige stukken. Maar de inspanning loont de moeite, want eenmaal boven is het observatorium een waar genot. Je hebt er een eindeloos uitzicht over de Cévennes en de Ardèche, met beneden het kasteel van Aujac, een prachtig middeleeuws bouwwerk.

Zodra we dit schitterende uitzicht achter ons laten, zijn de moeilijkheden nog niet voorbij. Het blijft behoorlijk zwaar, want we dalen in minder dan 4 km af naar 320 meter hoogte (een verschil van 560 m) om aan de oevers van de Cèze uit te komen. Als je van plan was om aan het begin van de middag de trein in Génolhac te nemen om terug te keren naar La Bastide-Puylaurent, kun je dat wel vergeten! Ten eerste is de plek zo mooi dat je er zeker een tijdje wilt blijven om te picknicken. En ten tweede, tenzij je heel vroeg bent vertrokken, zul je flink moeten aanpoten om op tijd te arriveren. Want de moeilijkheden, hoewel niet te vergelijken met die van de ochtend, zijn nog steeds genoeg om je te doen vertragen.

Bovendien zou het zonde zijn om niet te genieten van de landschappen die zich op de rest van de route aan je voordoen. Tenslotte zijn we op vakantie, en er is om 18.40 uur een trein die je weer veilig naar huis brengt, door een landschap dat alleen wandelaars echt op zijn waarde kunnen schatten. Famille Magis

Oud vakantiehotel met een tuin aan de oever van de Allier, L'Etoile Gastenhuis is gelegen in La Bastide-Puylaurent tussen Lozère, Ardèche en Cévennen in de bergen van Zuid-Frankrijk. Op het kruispunt van GR®7, GR®70 Chemin Stevenson, GR®72, GR®700 Régordane route (St Gilles), GR®470 Sources en Gorges de l'Allier, GRP® Cévenol, Montagne Ardéchoise, Margeride. Veel lusroutes voor dagwandelingen en fietstochten. Ideaal voor een ontspannen verblijf.