Eric Poindron in La Bastide-Puylaurent op de GR70
|
Eric Poindron in La Bastide-Puylaurent op de GR70 |
|
Eet je met ons mee? De forellen zijn vanmiddag gevangen en de soep is huisgemaakt. Bovendien bied ik het aperitief aan... Het is de eigenaar van L'Etoile Maison d'hôtes in La Bastide-Puylaurent - duizend vierentwintig meter hoog - een sympathieke reus van ongeveer vijfendertig jaar die de uitnodiging doet voordat hij de kamer laat zien. Twee bedden, een wastafel en een oude bistrot tafel met houten blad voor het avondschrijven. Uitzicht op de Allier. De ezelin heeft de hare. Ze zal slapen in een schuur, aan de voet van de rivier, bij een oude brug. Ze lijkt de plek leuk te vinden. Zelfs de eenden lijken hier op vakantie te zijn.
Kom je van ver? - Na Saint-Flour-de-Mercoire hebben we de rivier zo dicht mogelijk gevolgd, Fouzillic en Fouzillac vermeden vanwege het weer en Cheylard-l'Evêque om voor de avond aan te komen. Bij Luc was het rechtdoor, of bijna. We wilden naar de trap van de abdij Notre Dame des Neiges, maar met de ezelin was het ingewikkeld... Geen spijt. Volgens onze gastheer hebben we de juiste keuze gemaakt. Het is hoog en nog ver, ondanks de heldere nacht zouden we verdwaald zijn. Je moet het kennen, het is daarboven wild. En bovendien is de herberg alleen open voor retraitanten.
Belgisch bier voor iedereen? En daar gaan we, Belgisch bier voor iedereen. We zitten voor het vuur in de grote zaal die zowel voor ontspanning als voor restauratie dient, wanneer twee nieuwe wandelaars hun rugzakken neerzetten: Raoul, een Stéphanois, en Graeme, een Engelsman uit Bristol. Eindelijk arriveert Billy, de labrador van de gîte. Buiten de steden is het niet nodig om lange presentaties te maken. Rugzakken zijn voldoende voor medeplichtigheid.
De eigenaar komt terug met zijn armen vol gedroogd fruit. De tongen komen los. Na de wandeling wordt iemand die met je mee eet een vriend. Vraag van het pad. De enige die zich uitlegt is de eigenaar van de gîte: - Ik heet Philippe Papadimitriou, ik ben half Belgisch, half Grieks en de rest van de tijd Lozérien. Voordat hij zich vestigde in La Bastide-Puylaurent, in de Lozère, doorkruiste hij Australië, zocht hij naar goud in Californië en stak hij Frankrijk over te paard. Zo ontdekte hij de Lozère en werd hij verliefd op de plek. Twee paarden, zijn vriendin met een paard en twee honden. Hij vestigde zich en, zes maanden later, begon hij de gîte.
Ik ben dol op deze plek, het voelt alsof ik een boot heb. Sindsdien ben ik er hard voor gegaan. Het leven is kostbaar. Daarna vertelt hij het verhaal van zijn huis, ooit een keurige familiepension, hotel Ranc. Meneer bracht hier zijn vrouw en kinderen zodat ze frisse lucht konden krijgen en haastte zich naar zijn minnares aan de Riviera. Philippe probeert de sfeer van een familiepension te behouden, zelfs voor één nacht. "Wanneer je mijn huis verlaat, moet je maar één verlangen hebben, zo snel mogelijk terugkomen." Hij doet er alles aan om zijn trouwe klantenkring te vergroten: onberispelijk eten, ruime kamers, unieke sfeer. Niet te vergeten zijn droge humor en een grote aanleg voor geluk. Philippe heeft het heilige vuur, hij weigert op te geven, "zelfs als dit land niet het zijne is, juist omdat dit land niet het zijne is". Hij klaagt over de arbeidskrachten die naar Le Puy-en-Velay, Saint-Étienne of het zuiden willen. Wat zullen ze daar meer doen, in Montpellier? Maar hij geeft niemand de schuld, hij weet dat vijfentwintig jaar Lozère verlangens naar elders en definitieve vlucht kunnen oproepen. Hijzelf voelt zich hier prettig.
De soep ruikt naar de tuin, het vlees van de forellen is stevig en de huisgemaakte crêpes worden royaal geserveerd. De lichte wijn van Notre-Dame-des-Neiges vergezelt het geheel. Vruchtenwijn en miswijn, alles gaat in dezelfde buis. Als Stevenson de L'Etoile-gastenverblijf had gekend, zou hij er ongetwijfeld hebben verbleven. Aan tafel deelt iedereen zijn anekdotes, zijn ongeordende indrukken van de bezochte plaatsen. Raoul de Stéphanois vertelt over zijn avonturen. Hij heeft afgelopen zomer Corsica gedaan. Graeme, de tengere Engelsman, specialist in de Duitse romantiek en de Sturm und Drang, relativeert het belang van Stevenson in Engeland. Als een soort van spijt. - Travels with a donkey in the Cevennes, voor ons is het een kinderboek, een dicteeboek. Een charmante tekst om spelling te leren. Vervolgens toont hij zijn boek, een klein rood, geïllustreerd en gekruld boekje dat hem vergezelt tijdens zijn wandeling. - Toen ik mijn vrienden vertelde over mijn reis, waren ze verbaasd. Bij ons is Stevenson een verhalenverteller, een populaire schrijver...
Meerdere jaren docent Frans in de Languedoc, het is in Frankrijk dat Graeme de Reis ontdekte. Hij heeft geen spijt van de wandeling en wil zonder vertraging eindigen, want voor hem is het einde van de vakantie in Saint-Jean-du-Gard. Hij moet Engeland binnen een paar dagen weer bereiken. Hij heft zijn glas op Franse ontmoetingen.
Philippe maakt van de gelegenheid gebruik om koffie, perenlikeur en kleine Belgische kaneelkoekjes te brengen. Hij zet het dienblad neer en pakt zijn gitaar... "Ik ben de wereld en Californië overgestoken, ik heb in de modder gegraven om goud te vinden, ik ben een goudzoeker." Hij vervolgt zijn verhaal van een moderne cowboy door te zingen over Dylan, Neil Young, Eagles en zijn eigen repertoire - waar hij zich niet voor hoeft te schamen.
Een blok hout in de haard en de folk sfeer vestigt zich. These boots are made for walking... Raoul maakt van de gelegenheid gebruik om zijn blaren in de gaten te houden. Koffie, bier en Leonard Cohen. Liedjes, dat verwarmt. Na de mooie sterrenhemel, de mooie gîte van L'Etoile. Wanneer Graeme de Engelsman de Belgisch-Griek vraagt of hij "Reis met een ezel door de Cevennen" heeft gelezen, glimlacht de ander: - Ik heb twee boeken in mijn leven gelezen. Mijn bibliotheek is mijn hoofd. Op de weg op veertienjarige leeftijd. Werken op boerderijen, slapen in schuren en daarna Amerika. Daar zijn mijn boeken.
Monniken in de bergen. En ik dankte God dat ik vrij was om rond te dwalen, vrij om te hopen, vrij om lief te hebben...
Fragment uit "Belles étoiles" Met Stevenson in de Cevennen, Gulliver-collectie, onder leiding van Michel Le Bris, Flammarion.
Oud vakantiehotel met een tuin aan de oever van de Allier, L'Etoile Gastenhuis is gelegen in La Bastide-Puylaurent tussen Lozère, Ardèche en Cévennen in de bergen van Zuid-Frankrijk. Op het kruispunt van GR®7, GR®70 Chemin Stevenson, GR®72, GR®700 Régordane route (St Gilles), GR®470 Sources en Gorges de l'Allier, GRP® Cévenol, Montagne Ardéchoise, Margeride. Veel lusroutes voor dagwandelingen en fietstochten. Ideaal voor een ontspannen verblijf.
Copyright©etoile.fr