Η Translozérienne στο La Bastide-Puylaurent

Η Translozérienne στο La Bastide-Puylaurent 1 Η διαδρομή αυτής της γραμμής υπέστη πολλές τροποποιήσεις λόγω του εξαιρετικά ανώμαλου εδάφους που τη διασχίζει. Αρχικά, ήταν προγραμματισμένη μια πολύ πιο άμεση και λιγότερο σινούσα διαδρομή μεταξύ του Mende και του La Bastide, ένα έργο που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1880. Ωστόσο, οι δυσκολίες που αντιμετωπίστηκαν κατά τη διασκόρθιση των σηράγγων, τα πολύ υψηλά κόστη κατασκευής και το χαμηλό δυναμικό της γραμμής οδήγησαν σε πλήρη επανεκτίμηση του έργου. Οι εργασίες που είχαν ήδη ξεκινήσει ή απλώς σχεδιαστεί, ειδικά κοντά στο Mende (σηράγγα Badaroux) και στο Belvezet (σηράγγα Altaret Goulet), εγκαταλείφθηκαν. Τελικά, η τρέχουσα διαδρομή, που δίνει προτεραιότητα περισσότερο στη γραφικότητα παρά στην αποδοτικότητα, μελετήθηκε και υλοποιήθηκε αργά.

***

Ο Fernand, δεν ήταν ιδιαίτερα επιρρεπής στην αγροτική εργασία και κάπως απελπισμένος, αποφάσισε να αποχωρήσει αυτή τη δύσκολη περιοχή. Έφυγε σιωπηλά ένα πρωινό του Ιανουαρίου εκείνου του έτους, όταν η αυγή λύει τις αϋπνίες. Με κακές παπούτσια, διανύοντας ανθυγιεινούς και δύσκολα προσβάσιμους δρόμους, έφτασε στο La Bastide-Puylaurent, όπου η κατασκευή της μελλοντικής σιδηροδρομικής γραμμής, η «Translozérienne», απαιτούσε έναν σημαντικό αριθμό εργατών. Μεγάλες εργασίες αυτού του 19ου αιώνα, το πρώτο σχέδιο αυτής της γραμμής που συνδέει το Le Puy-en-Velay με το Nîmes, εξυπηρετώντας τα Grandrieu, Rieutort-de-Randon, Mende και Florac, αντιμετώπισε διάφορες επιτυχίες.

Η Translozérienne στο La Bastide-Puylaurent 2 Παρουσιασμένη για πρώτη φορά το 1855 από τον επίτροπο της Lozère, απλώς απορρίφθηκε από την επιτροπή μελέτης υπό την προσωπική πίεση του προέδρου Ναπολέοντα Γ'. Ευτυχώς, λίγο αναθεωρημένο, το δεύτερο πρόγραμμα αποτέλεσε το τελικό σχέδιο, παρά την παρορμητική αντίθεση που προέρχεται κυρίως από την Ardèche, τον γειτονικό τμήμα. Αυτές οι πολλές αντιρρήσεις ξεπεράστηκαν και με όλη την επιρροή του κυρίου Talabot, μελλοντικού διευθυντή της «PLM», καθώς και του κυρίου Théophile Roussel, τότε αντιπροσώπου της Lozère, το σχέδιο τελικά έγινε αποδεκτό και στις 19 Ιουνίου 1857 η κυβέρνηση δήλωσε τη γραμμή δημόσια ωφέλεια.

Από τότε, στο πεδίο, η εργασία αποδείχθηκε τεράστια, ιδιαίτερα επίπονη και επικίνδυνη. Ήδη, ο στόχος είχε πενθεί αρκετές φορές, αλλά ενάντια και παρά όλα, η κατασκευή προχωρούσε αργά, βέβαια, λαμβάνοντας υπόψη ότι η εγκατάλειψη δεν περιλαμβανόταν στο παραγραφοποιημένο κείμενο. Η κατασκευή είχε πράγματι ξεκινήσει. Ωστόσο, οι δυσκολίες συσσωρευόταν, εμπόδια τόσο σημαντικά όσο και απρόβλεπτα, καλά κρυμμένα από τη φύση, εμφανίστηκαν στους μηχανικούς, κινδυνεύοντας συνεχώς να αποθαρρύνουν το εργατικό πλήθος.

Η διαδρομή και το προφίλ αυτής της σιδηροδρομικής γραμμής απαίτησαν υποχρεωτικά τη διασκόρθιση πολλών σηράγγων και την κατασκευή τεράστιων έργων τέχνης, όπως γέφυρες, μερικές από τις οποίες φαινόταν να αγγίζουν τον ουρανό από τα όγδοα δεκαετίες τους μέτρα. Ο Jean-Baptiste ενημερώθηκε ιδιαίτερα από έναν περιπατητή που ήρθε από το Langogne για να προτείνει ενδυματικά αξεσουάρ. Αν και αυτός ο έμπορος ήταν αυστηρός στις επιχειρήσεις, δεν ήταν στεντόμυαλος με τις πληροφορίες. Εκμεταλλευόμενος τη φιλοξενία που απέκτησε κατά τη διάρκεια ολόκληρου ενός απογεύματος και μετά μερικές ασήμαντες τρελές στιγμές, εξήγησε με λογικό τρόπο την απίστευτη επιχείρηση και το μέγεθος των εργοταξίων στη Lozère. Παρουσίαζε τους επιλεγμένους τόπους ως άγριους και ερημικούς, διαβόλους για την προσέγγιση, επιλέγοντας για να επικολλήσει τα λόγια του μια βαθιά κοιλάδα, πολύ πυκνή, χερσώντας στο πόδι του «Grattassac» σχιστολιθικού σχιστολιθικού σχισολιθικού αποτελούμενου από χιλιοετείς διαβρώσεις.

Η Translozérienne στο La Bastide-Puylaurent 3 Ο Jean-Baptiste δοκίμασε εκτενώς την αξιοπιστία των σχολίων του περιπατητή και τότε, και μόνο τότε, ενδιαφέρθηκε πραγματικά για την εξέλιξη αυτής της επικαιρότητας. Αλλά αν αυτά τα μέρη παραμένουν τόσο απότομα, πώς σκοπεύουν να διασχίσουν αυτό το βουνό; τον ρωτούσε. Ερχόμαι! Τελικά, αυτή η κορυφή θα διασχιστεί από έναν σήραγγα επτακόσια μέτρα μήκους και, έτσι, τα μελλοντικά τρένα θα περάσουν από την κοιλάδα του Allier στην κοιλάδα του Altier αποφεύγοντας τα υψηλά κορυφές. Ο έμπορος παρέμεινε περισσότερο στο πέρασμα στη κοιλάδα του Chassezac. Αληθινό θαύμα για τα μάτια, ένας τόπος όπου σίγουρα ο Θεός δημιούργησε την ομορφιά! πρόσθετε πριν συνεχίσει την τεχνική του παρουσίαση για τη διάτρηση της σήραγγας του Albespeyres (Prévenchères).

Καταλαβαίνετε, κύριε; τόνιζε. Η μελλοντική σιδηροδρομική γραμμή θα κατασκευάσει χίλια πεντακόσια είκοσι μέτρα σήραγγα, κάτω από αυτό το εξαιρετικά ανθεκτικό βουνό που πρέπει να κατακτηθεί. Μία επιχείρηση, φώναζε, φαραωική, σε γρανίτη με απίστευτη αντίσταση. Όταν το σκέφτεστε! διευκρίνιζε, με τον τρόπο ενός εξέχοντος τεχνικού. Ότι η πρόοδος με επίθεση περιορίζεται μόνο σε είκοσι εκατοστά την ημέρα. Επιπλέον! συνέχιζε, φαινομενικά ατελείωτος στο θέμα. Λόγω φανερών κινδύνων ασφυξίας για τους οδηγούς και τους μηχανικούς που βρίσκονται στο εργοτάξιο, εξετάζεται επί του παρόντος η κατασκευή ενός εργοστασίου αερισμού στην είσοδο του υπογείου, μια καινοτομία στο θέμα.

Η Translozérienne στο La Bastide-Puylaurent 4 Ο Jean-Baptiste αποπλανήθηκε σε αυτή την αφήγηση, έκπληκτος από τόση αναπτυγμένη γνώση στην έκθεση. Προσπαθούσε απελπισμένα να απορροφήσει αυτούς τους βάρβαρους όρους, άγνωστους μέχρι τότε στο δικό του λεξιλόγιο. Απλώς, λόγω κάποιου είδους υπερηφάνειας, προσπαθούσε να κρύψει τις επιστημονικές του ελλείψεις. Έψαξε και βρήκε μια κατάλληλη ερώτηση. Αλλά πόσες τέτοιες υποδομές θα απαιτήσει αυτή η γραμμή; Περίπου δέκα σηράγγες διαφόρων σημασιών μεταξύ του La Bastide-Puylaurent και του Concoules, συμπληρωμένες από τέσσερις ή πέντε γέφυρες, χρησιμοποιώντας μόνο στον τομέα του Villefort, πάνω από δύο χιλιάδες πεντακόσια εργάτες. Είναι μεγαλοπρεπές, εξαιρετικό! εξαντλούσε ο Jean-Baptiste, προσποιούμενος τον ενθουσιασμό.

Η Translozérienne στο La Bastide-Puylaurent 5 Αλλά πόσο θα κοστίσουν αυτά τα έργα; Ένας πλούτος, σίγουρα; Πράγματι! Το κόστος αυτού του τεράστιου εργοταξίου σίγουρα θα μας φαίνεται υπερβολικό. Όπως και να έχει, τα ποσά που έχουν επενδυθεί σε αυτή την υλοποίηση μας ξεπερνούν. Για παράδειγμα, οκτακόσιες χιλιάδες φράγκα-χρυσού περίπου για την κατασκευή της γέφυρας στον Altier, μισά από αυτό που κατασκευάστηκε στο Chamborigaud και όμως αυτά τα ποσά μπορεί να φαίνονται μικρά σε σύγκριση με τα δύο εκατομμύρια φράγκα-χρυσού που προορίζονται για την ολοκλήρωση της σήραγγας του Albespeyres. Ε λοιπόν! αντεγέρθηκε ο Jean-Baptiste, σοκαρισμένος από τη δήλωση τέτοιων ποσών. (Ανεφοδιάστηκε για αυτόν τον σκοπό μια στιγμή σκέψης, προκειμένου να επαναφέρει στην ώρα του το ρολόι των αξιών :) Είναι πραγματικά κολοσσικοί πλούτοι! παραδέχτηκε. Δεν με έκπληξε πια ότι ο αγαπημένος μας αντιπρόσωπος, Théophile Roussel, εκφράζει τόσο θερμές ευχαριστίες στον πρόεδρο Louis Napoléon.

Πιάσε την εφημερίδα που είχε ανεπιτήδευτα τοποθετηθεί στο τραπέζι. Πιάστε! Διαβάστε μόνος σας! Εκεί! Στην πρώτη σελίδα! επέμενε ο Jean-Baptiste, προσφέροντας το φυλλάδιο στον συνομιλητή του. Έχω κρατήσει σχολαστικά το αντίτυπο, γιατί πρέπει να σας πω ότι εδώ η παρεμπόδιση μιας τοπικής δημοσίευσης είναι το ίδιο με το σπορά κριθαριού στο Mont Lozère. Ο περιπατητής φόρεσε παχιές γυαλιά στη εμφανή μύτη του, χρωματισμένη με μοβ-χρωματισμένες τόνους, και διάβασε αδιάκοπα το άρθρο δυνατά. «Επιστολή από τον Théophile Roussel, αντιπρόσωπο της Lozère, στον Πρόεδρο Louis Napoléon Bonaparte. Απόσπασμα από το "Moniteur de la Lozère" Συγγενή, διατάζοντας την εφαρμογή του νόμου της 19ης Ιουνίου 1857, έχετε εναγκαλίσει να ρίξετε μια ματιά σε αυτήν την περιοχή, ενδιαφέρουσα αλλά συχνά ξεχασμένη. Συνδέοντάς την στο δίκτυο του σιδηροδρόμου, της δώσατε μια νέα ζωή. Χρονικό μιας εποχής. Από τον Serge Durie. Εταιρεία των Συγγραφέων.

***

Η ιστορία που πρόκειται να σας αφηγηθώ διαδραματίζεται στις αρχές του 20ού αιώνα, μια εποχή όπου τα τρένα ήταν απαραίτητα για να συνδέσουν απομακρυσμένες περιοχές. Η Translozérienne είχε ένα τμήμα που έφτανε στο χωριό Larzalier, χτισμένο στα 1.215 μέτρα υψομέτρου. Αυτό ήταν το υψηλότερο σημείο της γραμμής, αλλά και το πιο προβληματικό το χειμώνα. Οι χιονοθύελλες ήταν συχνές σε αυτήν την περιοχή. Τον Φεβρουάριο του 1903, μόλις τέσσερις μήνες μετά το άνοιγμα της γραμμής, η κυκλοφορία των τρένων προς το Larzalier διακόπηκε λόγω των έντονων χιονοπτώσεων. Ακόμα και η εγκατάσταση 4 χιλιομέτρων αντι-χιονοφράγματος δεν ήταν αρκετή για να εξασφαλίσει τη διακίνηση των χειμερινών συνόλων.Αντιμετωπίζοντας αυτήν την πρόκληση, οι μηχανικοί πήραν εξαιρετικά μέτρα. Κατέστησαν έξι τεχνητές σήραγγες, σκαλίζοντες στο βουνό, με συνολικό μήκος 1.460 μέτρα. Αλλά ακόμα και αυτό δεν ήταν αρκετό. Μεταξύ Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου 1907, μόνο ένα τρένο προσπάθησε να κυκλοφορήσει, αλλά ποτέ δεν έφτασε στον προορισμό του. Οι χιονοθύελλες ήταν αδίστακτες.

Το καλοκαίρι του ίδιου έτους, τρεις ακόμη σήραγγες κατασκευάστηκαν, φτάνοντας το σύνολο σε οκτώ σήραγγες με συνολικό μήκος 1.563 μέτρα. Αυτή η υποδομή ήταν μοναδική στη Γαλλία. Φανταστείτε αυτές τις σκοτεινές σήραγγες, σκαλισμένες στον βράχο, όπου τα τρένα βυθίζονταν για να αντιμετωπίσουν το χιόνι και το κρύο.Έτσι, η Translozérienne επιβίωσε χάρη σε αυτές τις σήραγγες, επιτρέποντας σχεδόν κανονική κυκλοφορία παρά τις σκληρές χειμερινές συνθήκες. Αυτή η ιστορία μαρτυρά το θάρρος των σιδηροδρόμων και την ανθρώπινη εφευρετικότητα απέναντι στα φυσικά στοιχεία. Και κάθε φορά που ταξιδεύετε με τρένο σήμερα, θυμηθείτε αυτές τις ήσυχες σήραγγες που διατήρησαν τη σιδηροδρομική γραμμή στα χιονισμένα βουνά της Lozère.

Πρώην ξενοδοχείο διακοπών με κήπο στις όχθες του ποταμού Αλιέ, το L'Etoile ξενώνας στη La Bastide-Puylaurent, μεταξύ της Lozère, της Αρντές και των Σεβέν, στα βουνά της νότιας Γαλλίας. Στο σταυροδρόμι των μονοπατιών GR®7, GR®70 Μονοπάτι Στίβενσον, GR®72, GR®700 Δρόμος Ρεγκορντάν (St Gilles), GR®470 Πηγές και Φαράγγια του Αλιέ, GRP® Cevenol, Βουνό Ardéchoise, Margeride. Πολλές κυκλικές διαδρομές για πεζοπορίες και μονοήμερες ποδηλατικές εκδρομές. Ιδανικό για μια διαμονή χαλάρωσης.