Οικογενειακή πεζοπορία στο μονοπάτι του Cévenol

Οικογένεια Magis Ήταν κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου που αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε οικογενειακά, με τα δύο μας παιδιά, 17 και 14 ετών, για να «κάνουμε» το Cévenol. Από την αρχή, η ιδέα να ταξιδέψουμε με σακίδιο στην πλάτη, περπατώντας από ξενώνα σε ξενώνα, μας ενθουσίασε. Για εμάς, ήταν η πρώτη φορά. Η ιδέα προήλθε από έναν φίλο πεζοπόρο, που μας διηγούνταν τις περιπέτειές του στις πεζοπορίες, ανοίγοντάς μας την όρεξη.

Ημέρα 1 Μα πού να πάμε; Αυτό ήταν το πρώτο πρόβλημα που φαινόταν δύσκολο να λυθεί, καθώς οι απαιτήσεις ήταν πολλές: μια πεζοπορία σε έναν τόπο όχι πολύ επίπεδο, ούτε υπερβολικά ορεινό, με καλή πιθανότητα καλού καιρού χωρίς υπερβολική ζέστη. Η ιδέα μιας κυκλικής διαδρομής μας γοήτευε περισσότερο από μια μακριά ευθεία, και επιπλέον δεν θέλαμε καθόλου να περπατάμε κατά μήκος δρόμων, ακόμα και επαρχιακών.

Πολύ γρήγορα καταλήξαμε στο Cévenol, ένα GRP (Sentier de Grande Randonnée de Pays), που στα μάτια μας φαινόταν ο ιδανικός συμβιβασμός: πορείες περίπου 15 χλμ την ημέρα σε σηματοδοτημένα μονοπάτια, μέσα σε μια φύση ακόμα ανέγγιχτη και προστατευμένη.

Αφετηρία: La Bastide-Puylaurent, όπου μένουμε στο L’Etoile Maison d'hôtes, και ο Philippe, τόσο οικοδεσπότης όσο και «μαέστρος» (τα κάνει όλα!), σας υποδέχεται σαν να σας γνώριζε από πάντα. Λιτή αλλά ποιοτική διαμονή, πλουσιοπάροχο γεύμα όπου δεν λείπει τίποτα, ατμόσφαιρα σπιτική, ζεστασιά απαράμιλλη.

Ξεκινάμε! Μια εισαγωγική πορεία 8 χλμ. Αναχώρηση με την ησυχία μας προς το Saint Laurent les Bains, περνώντας από το αβαείο Notre Dame des Neiges. Ήπια ανάβαση περίπου 6 χλμ μέσα σε ελαφρώς κυματιστά αγροτικά τοπία, έπειτα αρκετά απότομη κατάβαση περίπου 2 χλμ προς το Saint-Laurent-les-Bains, περνώντας από έναν παλιό πύργο παρατήρησης. Διαμονή στον ξενώνα «Le Chat Bleu» για μία μόνο νύχτα.

Ημέρα 2 Τα δύσκολα αρχίζουν. Προορισμός: Montselgues. Το ανάγλυφο είναι πολύ κυματιστό και είναι εντυπωσιακό πόσο αλλάζει η βλάστηση ανάλογα με το υψόμετρο και τον προσανατολισμό: δάση από καστανιές πριν από τεράστιες εκτάσεις από ρείκια, χαρίζοντας μια εκπληκτική απόχρωση βαθύ μωβ. Έπειτα, ένα ήρεμο αγροτικό τοπίο μάς κατεβάζει μέσω των μικρών οικισμών Laval-d’Aurelle και Ourlette. Πιο πέρα, στα μισά της διαδρομής, ένα μικρό πικνίκ δίπλα στα κρυστάλλινα μα και παγωμένα νερά ενός ποταμού.

Ημέρα 3 Εκεί αρχίζουν τα δύσκολα: η επόμενη ανάβαση σάς κάνει να μετανιώσετε τη στάση που προκάλεσε αναπόφευκτα το κρύωμα των μυών σας, οι οποίοι τώρα πρέπει να αντιμετωπίσουν δύο σημαντικές υψομετρικές διαφορές, ανεβαίνοντας από τα 700 στα 1100 μέτρα. Το νερό τελειώνει γρήγορα, ευτυχώς όμως περνάμε από το Pradon, όπου δύο νεαροί παραθεριστές μας εφοδιάζουν με ευγένεια. Φτάνοντας στο Montselgues, ένα πολύ ήσυχο χωριό, μας υποδέχονται θερμά στον ξενώνα: ένα πλούσιο γεύμα μας περιμένει (μαζί με ένα ζευγάρι από την περιοχή του Sauternais, που ακολουθεί την ίδια διαδρομή και θα ξανασυναντήσουμε στην επόμενη στάση), καθώς και ένας αναζωογονητικός ύπνος.

Μια μακριά κατάβαση μάς οδηγεί στους πρόποδες του χωριού Thines, κουρνιασμένο σε έναν βραχώδη λόφο. Μια στάση εκεί μας κάνει καλό και μας επιτρέπει να εφοδιαστούμε με πόσιμο νερό στη βρύση (στην πραγματικότητα μια βρύση στο νεκροταφείο, με τόσο οξυγονωμένο νερό που φαίνεται θολό). Έπειτα ακολουθεί μια νέα ανάβαση μέσα από ένα δάσος από φελλοφόρες βελανιδιές και μυρωδάτα θαλασσινά πεύκα, φτάνοντας περίπου στα 900 μέτρα υψόμετρο. Εκεί, ακολουθούμε ένα τμήμα ενός παλιού ρωμαϊκού δρόμου, για να κατέβουμε μετά στο Dépoudent, όπου μας περιμένει ο κύριος Chat στον ξενώνα του (κοιτώνας).

Μια αξέχαστη στάση. Ένας «χωριάτικος» χώρος, με μια βεράντα σκεπασμένη από πέργκολα και εκπληκτική θέα στην κοιλάδα του Chassezac, και μια αληθινή φιλοξενία από αυτόν τον εβδομηντάρη που βάζει την καρδιά του για να σας κάνει να δοκιμάσετε την τοπική κουζίνα: κοτόπουλο με κάστανα, σαλάτα ντομάτας από τον κήπο του, ακτινίδια, δαμάσκηνα, σπιτικό κρασί…

Ημέρα 4 Στο πρόγραμμα της ημέρας: κατάβαση, μια μεγάλη κατάβαση με κάποιες αρκετά απότομες και πετρώδεις περιοχές. Δεν είναι πάντα εύκολο το περπάτημα, και σε μερικά σημεία υπάρχει κίνδυνος να στραμπουλήξετε τον αστράγαλό σας. Αλλά τελικά, θα περάσουμε από το Saint-Jean-de-Pourcharesse, του οποίου η εκκλησία έχει πέντε καμπαναριά, από τα οποία τα τέσσερα χωρίς εκατό καμπάνες!

Ημέρα 5 Φτάνοντας στο Chambonas, έχουμε ήδη διανύσει πάνω από τη μισή πορεία που θέλαμε. Αποφασίζουμε λοιπόν να ξεκουραστούμε μια μέρα σε αυτό το μικρό χωριό, που δεσπόζεται από το κάστρο του, περνώντας δύο νύχτες στο chambre d’hôtes «Les Sources» (Gîtes de France No 206), με όλες τις ανέσεις και μια πολύ ευχάριστη πισίνα. Κρίμα που δεν σερβίρουν τραπέζι οικοδεσποτών, γιατί τα πρώτα καταστήματα βρίσκονται στα 2,5 χλμ, στο Les Vans…

Καλά κάναμε και ξεκουραστήκαμε, γιατί το επόμενο στάδιο είναι πιο δύσκολο. Μετά το Les Vans, ανεβαίνουμε για πάνω από 4 χλμ, με υψομετρική διαφορά 400 μέτρων, μέχρι το Brahic. Μετά από αυτό, κατεβαίνουμε καλά: μείον 300 μέτρα σε 2,5 χλμ, από τα οποία 150 μέτρα σε λιγότερο από 1 χλμ. Εκεί, το μικρό ποταμάκι είναι δελεαστικό για ένα πικνίκ… Έχουμε ήδη περπατήσει σχεδόν 9 χλμ. Αλλά, όπως και πριν, η επανεκκίνηση είναι δύσκολη, ειδικά γιατί η ανάβαση είναι πολύ απότομη: 250 μέτρα υψομετρικής διαφοράς σε λίγο πάνω από 1 χλμ. Ζεσταινόμαστε πολύ. Φτάνουμε στο σημείο να ανησυχούμε για το νερό, μας έχει μείνει μόνο 1 λίτρο για τέσσερα άτομα!

Ευτυχώς, τα χειρότερα πέρασαν και βρίσκουμε μια ήρεμη κατάβαση περίπου 2 χλμ. Και εδώ επιβεβαιώνεται η εξαίρεση: ενώ δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα να βρούμε νερό – συχνά μας το πρόσφεραν αυθόρμητα – φτάνοντας στη Safrenière ρωτάμε ένα παιδί που παίζει στον κήπο του, με μια όμορφη πισίνα κι ένα πολυτελές 4x4, αν οι γονείς του είναι εκεί και αν μπορούσαν να μας γεμίσουν τα παγούρια από τη βρύση.

Ημέρα 6 Έκπληξη: η μητέρα του μας λέει πως το νερό της βρύσης είναι μολυσμένο, πως δεν έχουν αρκετό εμφιαλωμένο νερό παρά μόνο για να μας το πουλήσουν, έστω και ένα μπουκάλι, και ότι το καλύτερο θα ήταν να επιστρέψουμε στο Les Vans για να αγοράσουμε! Μα φυσικά, καλή μου κυρία, από εκεί ερχόμαστε, θα γυρίσουμε πίσω…

Aujac Συνεχίζουμε βέβαια τον δρόμο μας, που θα καταλήξει σε μια όμορφη ανάβαση για να φτάσουμε στον γοητευτικό ξενώνα La Pauze, όπου μας περιμένει η οικοδέσποινα, η κυρία De Roo, μια γυναίκα γεμάτη ζωντάνια, που διευθύνει το σπίτι της με πραγματική μαεστρία. Μετά από πληροφορίες, το νερό της βρύσης στην περιοχή δεν ήταν μολυσμένο. Έτσι, ξεχνάμε την κούραση (και τη Safrenière) δίπλα στην πισίνα, παρέα με τα δύο πολύ φιλικά σκυλιά του σπιτιού. Το βράδυ δειπνούμε στο τραπέζι των οικοδεσποτών, που πραγματικά αξίζει τον κόπο!

Μετά από ένα πρωινό αντάξιο της φιλοξενίας, ξαναπαίρνουμε τον «δρόμο». Μόλις περάσαμε τον μαντρότοιχο της ιδιοκτησίας, καταλαβαίνουμε: είναι μια αθλητική πρόκληση! Ανηφορίζει και ξανανηφορίζει: σε λιγότερο από 6 χλμ ανεβαίνουμε από τα 420 στα 880 μ.! Με αρκετά επίπονα τμήματα. Αλλά αξίζει τον κόπο, γιατί από εκεί ψηλά, το παρατηρητήριο είναι πραγματική απόλαυση. Βλέπουμε τις Cévennes και την Ardèche, μέχρι τον ορίζοντα, και πιο κάτω το κάστρο του Aujac, ένα υπέροχο μεσαιωνικό μνημείο.

Αφού απολαύσουμε αυτή την υπέροχη θέα, οι δυσκολίες δεν τελειώνουν ακόμα. Παραμένει απαιτητικό, αφού θα κατέβουμε, σε λιγότερο από 4 χλμ, στα 320 μέτρα υψόμετρο (560 μ. διαφορά), για να βρεθούμε στις όχθες της Cèze. Αν σκοπεύατε να πάρετε το τρένο νωρίς το απόγευμα στη Génolhac για να επιστρέψετε στη La Bastide-Puylaurent, ξεχάστε το! Πρώτον, το μέρος είναι τόσο όμορφο που αξίζει να σταματήσετε για πικνίκ, και δεύτερον, εκτός αν ξεκινήσατε πολύ νωρίς, θα χρειαστεί να βάλετε «τούρμπο» για να φτάσετε εγκαίρως. Γιατί, παρόλο που οι δυσκολίες δεν συγκρίνονται με αυτές του πρωινού, είναι αρκετές για να σας κάνουν να χάσετε το τρένο. Επιπλέον, θα ήταν κρίμα να μη χαρείτε τα τοπία που απλώνονται μπροστά σας στην υπόλοιπη διαδρομή. Άλλωστε, είμαστε σε διακοπές, και υπάρχει ένα τρένο στις 18:40, που θα σας πάει στον προορισμό σας, διασχίζοντας ένα τοπίο που μόνο οι πεζοπόροι μπορούν πραγματικά να εκτιμήσουν στην πραγματική του αξία. Οικογένεια Magis

Πρώην ξενοδοχείο διακοπών με κήπο στις όχθες του ποταμού Αλιέ, το L'Etoile ξενώνας στη La Bastide-Puylaurent, μεταξύ της Lozère, της Αρντές και των Σεβέν, στα βουνά της νότιας Γαλλίας. Στο σταυροδρόμι των μονοπατιών GR®7, GR®70 Μονοπάτι Στίβενσον, GR®72, GR®700 Δρόμος Ρεγκορντάν (St Gilles), GR®470 Πηγές και Φαράγγια του Αλιέ, GRP® Cevenol, Βουνό Ardéchoise, Margeride. Πολλές κυκλικές διαδρομές για πεζοπορίες και μονοήμερες ποδηλατικές εκδρομές. Ιδανικό για μια διαμονή χαλάρωσης.