Πεζοπορία μεταξύ Μargeride και Gevaudan
|
|
Πεζοπορία μεταξύ Μargeride και Gevaudan |
|
Λόγω της σιδηροδρομικής του θέσης, το La Bastide Puylaurent παραμένει για εμάς το σημείο εκκίνησης και επιστροφής, καλοπορισμένο βορειοανατολικά της Lozère στα σύνορα της Ardèche. Χώρος διακοπών στις όχθες του Allier, 3 χλμ από την ιερουργική Παναγία των Χιονιών. Στα διασταυρώματα πολλών GR: GR®70 Μονοπάτι Stevenson, GR®700 Voie Régordane, GR®7 και GR®72.
Άμεσο τρένο από το Παρίσι μέσω Clermont-Ferrand και Μασσαλία μέσω Nîmes με το "Cévenol". Από το χωριό La Bastide-Puylaurent, θα κινηθούμε προς τα νότια ακολουθώντας τον δρόμο των Αρβέρνων που ονομάζεται Voie Régordane ή το μονοπάτι του Αγίου Γκίλι, κοινό με το GR®72.
Στο δρόμο, συναντάμε το Παλέτ του Γκασκαντούα που αυτός είχε πετάξει στο χωριό του Thort. Πρόκειται για ένα τραπέζι Δολμένιο. Voie Régordane: "Reg" σημαίνει ποτάμι και "ourdan" γραμμή, δρόμος. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετοί αιώνες πριν γενικευτεί το όνομα Régordane για αυτό το μονοπάτι που έρχεται από το Languedoc προς την Auvergne.
Ο ουρανός γίνεται πιο ευρύς, η γη επίσης και το χρώμα πιο καθαρό. Ανατολικά οι κορυφές του Vivarais, δυτικά τα ψηλά του Mont Lozère και οι πλαγιές του Goulet. Γη των ζυμών, λαμπερό κίτρινο και γη των βλαστών, μωβ. Σύντομα έβλεπα την La Garde Guérin, τα τείχη της και τον πύργο της να στέκεται μοναχικά στη έρημο...
Η La Garde Guérin, μικρό οχυρωμένο χωριό τοποθετημένο στην έρημο, εκτεταμένο στον ανοιχτό χώρο. Στην είσοδο του μεσαιωνικού χωριού, αυτός ο απλός σταυρός απέναντι στο ευρύ επίπεδο υποδέχεται τον ταξιδιώτη.
Σε ένα κείμενο γραμμένο στον 12ο αιώνα, στα αργά λατινικά, μπορούμε να διαβάσουμε: "castrum quod vocatur la Garda", το οχυρωμένο μέρος που ονομάζεται La Garde. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς πότε προστέθηκε το "Guérin" στο όνομα La Garde. Γενικά θεωρείται ότι οι άρχοντες που εγκαταστάθηκαν στη La Garde γύρω στον 12ο αιώνα ήταν οι Guérin. Το "Guérin" είναι ένα κοινό επώνυμο στις τρεις βαρονιές της Randon, του Apcher και του Tournel.
Η ύπαρξη των Guérin επιβεβαιώνεται σε μια πράξη δωρεάς στην ιερουργική κοιλάδα του Gellone, σήμερα Saint-Guilhem du désert, χρονολογημένη το 1054. Είναι ένας Guérin του Tournel που ανέλαβε αυτό το κάστρο, το οποίο έγινε ο κυρίαρχός του. Το Tournel, πράγματι, ήταν σταθερά εγκατεστημένο στη Villefort και κατοικούμενο στη La Garde.
Οι Άρχοντες του Tournel ήταν Κύριοι του Mont Lozère και μέρους του Sauveterre. Κρατούσαν οχυρώσεις σε μερικά κρίσιμα σημεία και δεν δίστασαν να επικεντρώσουν όλη την προσοχή τους σε αυτό το μοναδικό μονοπάτι που συνδέει το Νότο με το Κεντρικό Μασίφ. Δεν διέρχονταν από τις όχθες του Ροδίου, πάντα αποτελώντας καλά φυλαγμένο σύνορο.
Ο ψηλός τετράγωνος πύργος είναι το τελευταίο κατάλειμμα του φερογόνου κάστρου που κυριαρχεί στο χωριό και τους φαράγγια του Chassezac. Ο δρόμος των Arvernes και το χείλος του σε μπλοκ γρανίτη βρίσκεται στο κάτω μέρος της Garde Guérin. Από τον 11ο αιώνα, η Garde Guérin εμφανίζεται ως στρατηγικός τόπος όπου οι Ιππότες "Pariers", ίσοι σε δικαιώματα και καθήκοντα, μοιράζονταν την Καστροπετρία και τα οφέλη των δικαιωμάτων διέλευσης στο αρχαίο μονοπάτι, Voie Régordane.
Το 1965, η La Garde Guérin ήταν ένα σχεδόν εγκαταλελειμμένο χωριό, όπου με δυσκολία παρέμεναν μερικοί γεωργοί. Ωστόσο, υπήρχε αρχιτεκτονική κληρονομιά, πολύ πλούσια, που χρειάζονταν διατήρηση. Ήταν δυνατό να ανακαινιστεί αυτό το μοναδικό χωριό, να δημιουργηθεί ένα οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο. Με τη βοήθεια της Διεύθυνσης Αρχιτεκτονικής στο Παρίσι, η La Garde Guérin επιλέχθηκε ως πιλοτικό χωριό και έλαβε σημαντικές επιχορηγήσεις.
Η καλύτερη εικόνα της La Garde Guérin είναι αυτή που έχουμε από το κάστρο του Roure. "Όλα είναι πολύ όμορφα, πάνω σε αυτό το απεριόριστο βλάστημα, που λιώνει τα γαλάζια βουνά"... "Κάστρο της ψυχής ή εσωτερικό κάστρο" σε αναφορά στο βιβλίο της Αγίας Θηρεσίας της Αβίλα.
Το κάστρο του Roure είναι δύο βήματα μακριά από τη La Garde Guérin, σε πτήση πουλιού. Αλλά χωρίζεται από τα σκισμένα, βαθιά και πολύ θεαματικά φαράγγια του Chassezac στη διαδρομή του προς την Ardèche.
Πολλές βόλτες σε βρόχους, κολύμβηση, κανιονινγκ, αναρρίχηση. Έκροτος της Ardèche, ο Chassezac διασχίζει πολύ βαθιά γρανιτένια φαράγγια (400 μ) κάτω από το μεσαιωνικό χωριό της Garde-Guérin, στο Εθνικό Πάρκο των Cévennes, 35 χλμ ανατολικά της Mende και 40 χλμ δυτικά νότια της Aubenas.
Η Villefort, σημαντική πόλη από τον Μεσαίωνα. Στο πόδι του Mont Lozère, σε υψόμετρο 580 μ, στην στενή κοιλάδα της Devéze. Στον 17ο αιώνα, η Villefort ήταν περιτριγυρισμένη από τείχη, δαχτυλίδια και πύλες. Μία, η Portalet στον βορρά, η άλλη, η Clédon στο νότο προς τις Cévennes.
Το χωριό διέρχεται από τον δρόμο Régordane. Διατηρεί μια περιοχή που ονομάζεται "Castel-Vieil", παλιά σπίτια, παράθυρα του 14ου και 16ου αιώνα, η γέφυρα St Jean του 14ου αιώνα, αποτυπώσεις παλαιών εποχών. Η πόλη σήμερα είναι πολύ ήσυχη, λίγο αδρανής.
Ο παλιός κύριος δρόμος της Villefort με τα χαρακτηριστικά σπίτια της αρχιτεκτονικής που ονομάζεται "regordanne". Αν και ανήκε μέχρι την Επανάσταση στη Επισκοπή του Uzès, η ιστορία της Villefort ήταν πάντα μπερδεμένη με αυτή του Gévaudan. Ο Froidour, μεγάλος υπάλληλος του Colbert, ήρθε να επιθεωρήσει τον δρόμο Régordane το 1668 και στα γραπτά της εποχής μπορούμε να διαβάσουμε ότι η Villefort βρισκόταν σε ένα κρίσιμο σημείο μεταξύ των πόλεων του Alais και του Langogne.
Το GR®68 από τη Villefort προς Le Bleymard. Αυτό το μονοπάτι φορτώνει επιτρέπεται να φτάσει, από τη Villefort, την πρωτεύουσα του Gévaudan, την Mende. Από την έξοδο της Villefort, εισέρχεται στο Gévaudan. Καθισμένος στην άκρη του Mont Lozère, περνά διαδοχικά από το Bergognon, το Pomaret και άλλα χωριά πριν φτάσει στα Cubières.
Τα Cubières έχει τη συγχώνευσή του με τον Altier, που παίρνει την πηγή του στο Mont Lozère σε 1639 μ., περιγράφει πολλούς αλυσίδες πριν ρίξει στον Chassezac σε υψόμετρο 350 μ. Στις πλαγιές του Mont Lozère, τα Cubières ζουν στην ειρήνη των κοιλάδων τους.
Το μικρό κληροδότημα. Το επάγγελμα του σιδηρουργού ονομάζεται "ferradou" στα οκτσιανικά. Χρησιμοποιούνταν για να σιδερώνονται τα βόδια και οι αγελάδες. Πάντα σιδερώνουν ένα ζευγάρι βοσκόβοα που είναι συνηθισμένα να εργάζονται μαζί για να μεταφέρουν ξύλα ή για διάφορες γεωργικές εργασίες. Μάρτυρας ενός λιγότερο μηχανοποιημένου παρελθόντος.
Στο πόδι του Mont Lozère ανθίζουν τα φυλλοβόλα δέντρα, οι βελανιδιές, οι λεύκοι... Το πράσινο δέντρο της Μεσογείου δεν ήταν τόσο κοντά στο Mont Lozère όσο είναι σήμερα.
Ο άνθρωπος αλείει τις Cévennes στο Χάλκινο Αίμα, λίγο αργότερα στο Mont Lozère μας. Είναι στην αρχή της εποχής μας; Ξεχάζει αυτά τα μικρά χαλκοχάλκινα αντικείμενα των Αρβέρνων πάνω στα οποία οι επιστήμονες ανασυνθέτουν τα ονόματα ή τα μονογράμματα αρχηγών όπως ο Epaenactus...
Στο μαζίφ του Mont Lozère. Μια αρχιτεκτονική συνδεδεμένη με τις ρίζες του εδάφους, ενσωματωμένη στα εντυπωσιακά τοπία των ήσυχων χωριών.
Ρίζα λιθόστρωτου δρόμου, ένα καπέλο από λαούζες τοποθετημένο σε 4 ή 6 στηρίγματα υπερυψωμένα από μια βαριά πέτρα για να αντέχει στον άνεμο. Με τις αντανακλάσεις των παλιών σκεπών που η βύσσος έχει δαγκώσει. Το Bleymard τοποθετήθηκε στην συνέχεια των χρόνων για να ελέγχει την είσοδο της όμορφης κοιλάδας του.
Το Bleymard, δίπλα στον ρυάκι της Combe Sourde. Είναι ένα από εκείνα τα μέρη όπου ο άνθρωπος που αναζητά και θα αναζητήσει όλο και περισσότερο ανάπαυση, ηρεμία, θα βρει αυτές τις απλές χαρές που του προσφέρει η φύση.
"Από το Bleymard, το απόγευμα, αν και ήταν ήδη αργά, ξεκίνησα την επίθεση σε μια γωνιά της Lozère. Ένα βραχυλιθικό μονοπάτι, άσχημα οριοθετημένο, καθοδήγησε το περπάτημά μου. Συνάντησα τουλάχιστον μισή ντουζίνα καρότσια με βόδια που κατέβαιναν από το δάσος, φορτωμένα κάθε ένα με έναν ακέραιο πεύκο για τη θέρμανση του χειμώνα." R.L. Stevenson
Από το Bleymard, ένα μεταλλευτικό χωριό του οποίου έχουν απομείνει λίγα ίχνη, θα ανέβουμε μέσω ενός μονοπατιού στο δασικό μαζίφ του Goulet για να φτάσουμε στο χωριό Bonnetès και το σταθμό φιλοξενίας της Nathalie "l'Escoutal".
"Μπροστά μου άνοιξε μια λίγο βαθιά κοιλάδα και, στο πίσω μέρος, η αλυσίδα των βουνών της Lozère, εν μέρει δασωμένη, με αρκετά ακανόνιστες πλαγιές γενικά όμως με ένα ξηρό και λυπητερό σχήμα. Σχεδόν κανένα ίχνος καλλιέργειας."
Ωστόσο, γύρω από το Bleymard, ο δρόμος που έρχεται από τη Villefort μέσω Altier μέχρι Bagnols les Bains και Mende διέρχεται από μια σειρά λιβαδιών φυτεμένων με ψηλά πεύκα και παντού ήχοι από καμπάνες προβάτων και κοπάδια. ...Εάν το βράδυ είναι όμορφο και ήπιο, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο στη ζωή από το να περπατάς μπροστά στην πόρτα της πανδοχής..." Robert Louis Stevenson.
Στις γύρω περιοχές της Belvezet, αμέτρητες αλυσίδες, λόφοι... "Εάν ανεβείτε σε μια υψοκορφή, είναι μόνο για να δείτε νέες γραμμές πιο απομακρυσμένων κορυφών. ...Και τώρα, πρέπει να αναρωτηθείτε αν, όταν όλα τελειώσουν, δεν θα ήταν καλύτερο να κάψετε στο σπίτι σας δίπλα στη φωτιά και να είστε ευτυχισμένοι σκέπτοντας..." R.L. Stevenson
Το ταξίδι τελειώνει στον σταθμό της Belvezet και τη σιδηροδρομική της γραμμή που συνδέει την Mende με το La Bastide-Puylaurent μέσω Allenc, Belvezet και Chasseradès. Η γραμμή συχνά χρησιμοποιείται από τις χιονοστιβάδες το χειμώνα, πρέπει να χτιστούν σήραγγες προστασίας. Είναι ένα εξαιρετικό, οικονομικό, πολύ ευχάριστο και μοναδικό μέσο μεταφοράς στη Γαλλία. Μπορείτε επίσης να ανεβείτε στο τρένο με το ποδήλατό σας. Για την στάση, πρέπει να σηματοδοτήσετε την παρουσία σας στον πίστα του σταθμού με ένα μεγάλο χέρι. από τον κ. Pasquier
Πρώην ξενοδοχείο διακοπών με κήπο στις όχθες του ποταμού Αλιέ, το L'Etoile ξενώνας στη La Bastide-Puylaurent, μεταξύ της Lozère, της Αρντές και των Σεβέν, στα βουνά της νότιας Γαλλίας. Στο σταυροδρόμι των μονοπατιών GR®7, GR®70 Μονοπάτι Στίβενσον, GR®72, GR®700 Δρόμος Ρεγκορντάν (St Gilles), GR®470 Πηγές και Φαράγγια του Αλιέ, GRP® Cevenol, Βουνό Ardéchoise, Margeride. Πολλές κυκλικές διαδρομές για πεζοπορίες και μονοήμερες ποδηλατικές εκδρομές. Ιδανικό για μια διαμονή χαλάρωσης.
Авторское право©etoile.fr