Ιστορία της La Bastide-Puylaurent
|
|
Ιστορία της La Bastide-Puylaurent |
|
Η La Bastide-Puylaurent, ένα όνομα που θυμίζει ταυτόχρονα τη γλυκύτητα και τη σκληρότητα του βουνού, τη γοητεία και την ιστορία ενός χωριού. Ένα χωριό που δεν είχε πάντα το ίδιο όνομα, ούτε βρισκόταν πάντα στην ίδια θέση.
Στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, ήταν το Puylaurent το κεντρικό της κοινότητας, ένα χωριό σκαρφαλωμένο στα υψηλά, δεσπόζοντας την κοιλάδα του Allier. Όμως το 1917, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας υπέγραψε ένα διάταγμα που μετέφερε την έδρα του συμβουλίου της κοινότητας στο χωριό της La Bastide, το οποίο βρίσκεται πιο χαμηλά, κοντά στον ποταμό. Αυτή ήταν η αρχή μιας νέας εποχής για την κοινότητα, η οποία πήρε τότε το σημερινό της όνομα.
Αλλά για να κατανοήσει κανείς την ιστορία της La Bastide-Puylaurent, πρέπει να επιστρέψει ακόμη πιο πίσω, στις αρχές του 16ου αιώνα, όταν η La Bastide ήταν ένα ταπεινό χωριό με επτά ή οκτώ σπίτια, χτισμένα στη δεξιά όχθη του Allier. Στην άλλη πλευρά της γέφυρας, στην αριστερή όχθη, εκτεινόταν το Gévaudan, μια άγρια και μυστηριώδης γη, όπου ζούσε η οικογένεια Bastide, που είχε ένα αγρόκτημα ονόματι Trouillas. Κάποιοι έλεγαν ότι ήταν αυτοί που έδωσαν το όνομά τους στο χωριό, αλλά κανείς δεν ήταν σίγουρος.
Πιο μακριά, πέρα από το ρυάκι του Rieufret, βρισκόταν το Vivarais, μια περιοχή πιο χαρούμενη και πιο γόνιμη, όπου υπήρχαν όμορφες κατοικίες, όπως αυτές των Barrial, των Valentins, των Bresson, των Astruc, των Rieu, των Hébrard και των Chambonnet. Ήταν οι πιο αρχαίες και σεβαστές οικογένειες του χωριού, που μοιράζονταν τις γαίες και τα κοπάδια για γενιές. Έτσι παρουσιαζόταν το χωριό στα αρχεία του 1609, αυτά τα μητρώα όπου καταγράφονταν τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των κατοίκων προς τους άρχοντες τους. Και παρέμεινε σχεδόν αμετάβλητο, με εξαίρεση κάποιες νέες κατασκευές, μέχρι το κτηματολογικό σχέδιο του 1810, που καθόρισε τα όρια και τα ονόματα των τεμαχίων.
Αλλά η La Bastide δεν ήταν απομονωμένη από τον κόσμο. Διασχίζονταν από μια παλιά ρωμαϊκή οδό, τη Régordane, που συνέδεε το Saint-Gilles, στο Gard, με το Puy-en-Velay, στη Haute-Loire. Ήταν ένας δρόμος που τον χρησιμοποιούσαν προσκυνητές, έμποροι και μετακινούμενοι, που σταματούσαν στις ταβέρνες της La Bastide για να ξεκουραστούν και να φάνε. Η La Bastide ανήκε τότε στην ενορία του Chasserades, όπου βρισκόταν η εκκλησία και το νεκροταφείο.
Γύρω από τη La Bastide υπήρχαν και άλλα χωριά και αγροκτήματα, διασκορπισμένα στις κοιλάδες του Allier και του Rieufret. Υπήρχαν οι Huttes, όπου ζούσαν οι Barrel και οι Ranc, η Courège, οι Bories, το Compan και η Felgère, που ήταν "σημαντικές οικίες", και το Malataverne, ένα χωριό με δύο σπίτια, που σήμερα δεν υπάρχει. Όλα αυτά τα μέρη είχαν τη δική τους ιστορία, τα δικά τους μυστικά, τους δικούς τους θρύλους.
Και υπήρχε ο Saint-Thomas de la Souche, ένα μοναστήρι που ιδρύθηκε από τους μοναχούς του Tornac, κοντά στο Anduze, που είχαν μεγάλα κοπάδια που ανέβαιναν στο Gévaudan το καλοκαίρι. Ήταν ένας τόπος προσευχής και ανάπαυσης, κοντά σε μια πηγή που έτρεχε δίπλα στη Régordane. Αλλά δεν έχει απομείνει τίποτα από αυτό το μοναστήρι, εκτός από έναν ρουστίκ σταυρό, απέναντι από το σημερινό νεκροταφείο.
Το 1728, ο αββάς Ρομπέρ, εφημέριος του Puylaurent, επισκέφθηκε τα ερείπια ενός παλιού παρεκκλησιού και ενός νοσοκομείου, που είχαν ιδρυθεί τον Μεσαίωνα από μοναχούς του τάγματος του Tornac. Ανακάλυψε τα ίχνη ενός ξεχασμένου παρελθόντος, όπου οι θρησκευτικοί φρόντιζαν και περιποιούνταν τους ταξιδιώτες, τους βοσκούς, τους μουλαράδες και τους μετακινούμενους που χρησιμοποιούσαν τους απόκρημνους δρόμους της περιοχής. Είδε επίσης τα υπόλοιπα ενός νεκροταφείου, όπου αναπαύονταν οι αποθανόντες που είχαν βρει εκεί ένα τελευταίο καταφύγιο. Κατέγραψε με προσοχή τις διαστάσεις των κτηρίων και του εδάφους, καθώς και τα έσοδα που είχαν οι μοναχοί, από δωρεές, δεκατίες και τις γύρω γαίες.
Το παρεκκλήσι και το νοσοκομείο ήταν αδιάσπαστα, το ένα δικαιολογούσε το άλλο. Τα συμβολαιογραφικά έγγραφα μαρτυρούσαν τον διπλό τους ρόλο, πνευματικό και κοσμικό. Μερικές φορές αναφέρονταν μόνο το παρεκκλήσι, άλλες φορές και τα δύο, και άλλες το μοναστήρι και το νοσοκομείο. Αλλά τι σήμαινε η λέξη νοσοκομείο; Θα μπορούσε να μεταφραστεί ως καταφύγιο, κατοικία, πανδοχείο, αλλά αυτό θα μείωνε τη σημασία του έργου των μοναχών. Ο προϊστάμενος του παρεκκλησίου και του νοσοκομείου ήταν πάντοτε ο νοσηλευτής του μοναστηριού του Tornac, πράγμα που σημαίνει ότι υπήρχε οργάνωση για τη φροντίδα που δινόταν, ακόμα κι αν αυτή ήταν στοιχειώδης ή προσωρινή. Το νοσοκομείο υπήρχε ακόμα το 1636, και ο νοσηλευτής του Tornac ήταν ο επίσημος υπεύθυνος του.
Περισσότερο από εκατό πενήντα χρόνια αργότερα, η La Bastide-Puylaurent έγινε το θέατρο ενός δραματικού επεισοδίου της Γαλλικής Επανάστασης: η συνωμοσία του κόμη de Saillans. Αυτός ο ευγενής, καταγόμενος από το Dauphiné, είχε σχεδιάσει ένα τολμηρό σχέδιο για την ανατροπή του δημοκρατικού καθεστώτος και την αποκατάσταση της μοναρχίας. Ήθελε να ξεσηκώσει ολόκληρο το νότιο μέρος της Γαλλίας, από τα Πυρηναία ως τον Ροδανό, και να σχηματίσει έναν μεγάλο στρατό που θα προχωρούσε προς τον βορρά, υποστηριζόμενος από τους Ισπανούς και τους εμιγκρέδες. Ήλπιζε έτσι να ενωθεί με τις βασιλικές δυνάμεις της Βανδέας, της Βρετάνης και του Ρήνου.
Στις 19 Μαΐου 1792, βρέθηκε στη La Bastide, στο πανδοχείο του Pierre Combe, όπου συνάντησε τα μέλη της βασιλικής επιτροπής του Jalès. Ανάμεσά τους ήταν ο αββάς Claude Allier, προϊστάμενος του Chambonas, και ο Joseph-Marie Chabalier, κάτοικος του Puylaurent. Του προσέφεραν την υποστήριξή τους και την προσχώρησή τους στο σχέδιό του.
Στις αρχές Ιουνίου, η εξέγερση ξέσπασε. Οι βασιλόφρονες επιτέθηκαν στο κάστρο των Bannes, όπου βρισκόταν μια δημοκρατική φρουρά, και σφαγίασαν μερικούς εθνοφύλακες στο χωριό Berrias. Αλλά αυτές οι πράξεις βίας προκάλεσαν την προσοχή των αρχών, οι οποίες έστειλαν στρατεύματα για να καταστείλουν την εξέγερση. Οι βασιλόφρονες απωθήθηκαν από πολλές πόλεις και χωριά, και σύντομα διασπάστηκαν από εσωτερικές διαφωνίες. Ο αββάς Allier και ο κόμης de Saillans συγκρούστηκαν έντονα, κατηγορώντας ο ένας τον άλλον για προδοσία.
Στις 8 Ιουλίου, οι δημοκρατικοί κατέλαβαν το κάστρο των Bannes, μετά από πολιορκία μερικών ημερών. Στις 12 Ιουλίου, κέρδισαν την αποφασιστική μάχη του Jalès, όπου ο κόμης de Saillans σκοτώθηκε. Η συνωμοσία είχε τελειώσει, και μαζί της, η ελπίδα των βασιλόφρονων της La Bastide-Puylaurent.
***
Το 1940, ενώ ο πόλεμος μαινόταν στην Ευρώπη, ο Πολωνικός Ερυθρός Σταυρός δημιούργησε ένα κέντρο φιλοξενίας για Πολωνούς πρόσφυγες στη La Bastide-Puylaurent, ένα μικρό χωριό της Λοζέρ, ανάμεσα στις πηγές του Allier και του ποταμού Chassezac. Το κέντρο εγκαταστάθηκε σε δύο ξενοδοχεία, το Terminus και το Les Pins, που προσέφεραν καταφύγιο και ανακούφιση στους εξόριστους που έφευγαν από την ναζιστική και σοβιετική κατοχή της πατρίδας τους.
Το κέντρο φιλοξενούσε άντρες, γυναίκες και παιδιά όλων των ηλικιών και όλων των συνθηκών. Κάποιοι ήταν τραυματισμένοι ή αποστρατευμένοι στρατιώτες, άλλοι ήταν άμαχοι που διώκονταν ή είχαν απελαθεί. Όλοι είχαν γνωρίσει τον φόβο, την πείνα, την ταλαιπωρία και τον χωρισμό. Στο κέντρο, έβρισκαν λίγη ανθρώπινη ζεστασιά, αλληλεγγύη και ελπίδα. Επωφελούνταν από ιατρική φροντίδα, τροφή, ρούχα και εκπαίδευση. Συμμετείχαν επίσης σε πολιτιστικές, αθλητικές και θρησκευτικές δραστηριότητες. Αποτελούσαν μια ενωμένη κοινότητα, περήφανη για τις ρίζες της.
Το κέντρο διοικείτο από τον Zbiggniev Malinoowki, πρώην αξιωματικό του πολωνικού στρατού, που αφιέρωνε σώμα και ψυχή στην υπόθεση των συμπατριωτών του. Τον βοηθούσαν εθελοντές, Γάλλοι και Πολωνοί, που επέδειξαν θάρρος και γενναιοδωρία. Το κέντρο υποστηριζόταν από τις τοπικές αρχές, που σεβόντουσαν και προστάτευαν τους πρόσφυγες. Το κέντρο ήταν επίσης σε επαφή με την πολωνική αντίσταση, που πολεμούσε τον κατακτητή.
Αλλά το κέντρο δεν ήταν ασφαλές από τους κινδύνους. Το 1942, η αστυνομία της κυβέρνησης του Βισύ εξέδωσε ένταλμα σύλληψης κατά του Malinoowki, τον οποίο κατηγορούσαν ως «επικίνδυνο τρομοκράτη». Ο διευθυντής του κέντρου κατάφερε να αποφύγει την καταδίωξη, αλλά έπρεπε να κρύβεται και να αλλάζει συχνά τόπο. Το 1944, τα γερμανικά στρατεύματα εισέβαλαν στη ζώνη ελευθερίας και κατέλαβαν τη La Bastide-Puylaurent. Συνέλαβαν 25 Πολωνούς πρόσφυγες, τους οποίους θεωρούσαν εχθρούς και ανεπιθύμητους. Αυτοί στάλθηκαν με τη βία στο Παρίσι, και μετά στο Königsberg, στην Ανατολική Πρωσία, όπου εκμεταλλεύτηκαν σαν σκλάβους.
Το κέντρο φιλοξενίας Πολωνών στη La Bastide-Puylaurent είναι μια συγκινητική μαρτυρία της ιστορίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και της αδελφοσύνης μεταξύ των λαών. Αντιπροσωπεύει τη τραγική και ηρωική μοίρα των Πολωνών, που πολέμησαν για την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους.
Πρώην ξενοδοχείο διακοπών με κήπο στις όχθες του ποταμού Αλιέ, το L'Etoile ξενώνας στη La Bastide-Puylaurent, μεταξύ της Lozère, της Αρντές και των Σεβέν, στα βουνά της νότιας Γαλλίας. Στο σταυροδρόμι των μονοπατιών GR®7, GR®70 Μονοπάτι Στίβενσον, GR®72, GR®700 Δρόμος Ρεγκορντάν (St Gilles), GR®470 Πηγές και Φαράγγια του Αλιέ, GRP® Cevenol, Βουνό Ardéchoise, Margeride. Πολλές κυκλικές διαδρομές για πεζοπορίες και μονοήμερες ποδηλατικές εκδρομές. Ιδανικό για μια διαμονή χαλάρωσης.
Авторское право©etoile.fr